Justyna Polańska - "Pod niemieckimi łóżkami"

Autor: Justyna Polańska

Tytuł: "Pod niemieckimi łóżkami"

Ilość stron: 208

Rok wydania: 2012

Justyna Polańska to pseudonim Polki sprzątającej w niemieckich domach. W trakcie swojej pracy spotkała się z wieloma szokującymi, ale również i zabawnymi sytuacjami. Postanowiła podzielić się nimi na kartach swojej książki. Dodatkowo autorka przedstawia pikantne szczegóły dotyczące pracy sprzątaczki, które nie jednego odbiorcę mogą wprowadzić w totalne osłupienie.

Na początku autorka w swojej powieści opowiada o przyczynach jej wyjazdu z Polski do Niemiec. Jako jedna z wielu młodych ludzi, uciekła na zachód poszukać lepiej płatnej pracy. Została pomocą domową w niemieckich domach, gdzie prała, prasowała, odkurzała, myła. Justyna Polańska opowiada o prostackich zaczepkach, seksualnych propozycjach mężczyzn (również żonatych!), poniżaniu, testach na lojalność czy proszeniu się o wynagrodzenie. Nie oszczędza na krytyce swoich pracodawców, na których nie pozostawia suchej nitki. Co więcej - autorka bez ogródek przedstawia co znajduje pod łóżkami Niemców, min. resztki jedzenia, kurz, zużyte tampony czy nieżyjące zwierzęta (!). 

"Nie uwierzycie jednak, jak często towarzyszą mi takie pojęcia jak: "polska świnia", "polski bicz", "wschodnia zaraza", "dziwka ze wschodu" i "wódkożłopka". Ksenofobię można poczuć tylko, będąc obcokrajowcem, a ona - to prawie oczywiste - jest tu obecna".

Autorka posługuje się bardzo prostym i nieskomplikowanym językiem, nadrabiając to szczerymi i bezpośrednimi relacjami. Ironia i kontrowersja w tej publikacji ma się bardzo dobrze, co zachęca czytelnika do dalszej lektury. Powieść przede wszystkim ma szokować i obalić wiele mitów dot. Niemców. Autorka wyciąga wszystkie brudy, pokazując co kryją ludzie pod maską swojej perfekcyjności. Bonusem w książce są porady, jak w dobry i ekonomiczny sposób wprowadzić porządek w swoim domu. Proste sposoby, ale jakże skuteczne.

Pomysł na książkę jest jak najbardziej ciekawy, ale nie wykorzystany w pełni. Po lekturze czuję niedosyt, albowiem powieść mogła zostać o wiele bardziej rozbudowana. Nie jest to pozycja książkowa wysokich lotów, jednak na jeden zimowy wieczór może się sprawdzić.