Remigiusz Mróz - "Ekspozycja"

Autor: Remigiusz Mróz

Tytuł: "Ekspozycja"

Ilość stron: 474

Rok wydania: 2015

Remigiusz Mróz - to imię i nazwisko szturmem opanowało blogosferę już jakiś czas temu. Co więcej - większość recenzji książek tego autora była pozytywna, a nawet pojawiały się "ochy i achy". A ja tylko czytałam i się przyglądałam. Nie mogłam uwierzyć, że polski pisarz może tworzyć tak zachwycające dzieła i cieszyć się wielką sławą wśród czytelników. Dlatego też postanowiłam, że zapoznam się z twórczością tego pana. Niestety, minęło wiele czasu zanim moje zasoby czasowe pozwoliły mi na swobodne zapoznanie się z "Ekspozycją", jednak już po kilku przeczytanych stronach wiedziałam, że będzie dobrze.

Na Giewoncie zostają znalezione zwłoki mężczyzny przybite do krzyża. Przybyły na miejsce zbrodni komisarz Wiktor Forst zostaje odsunięty od śledztwa, dlatego też do sprawy wciąga dziennikarkę Olgę Szrebską. Rozpoczyna się pościg za zabójcą, który nadaje wartkie tempo akcji podrzucając kolejne ofiary. Walka o dążenie do poznania prawdy przerodziła się w sensacyjną podróż do zakątków Rosji, wczesnego chrześcijaństwa oraz pokonania własnych słabości. 

Wiktor Forst i Olga Szrebska to dwoje bohaterów, którzy grają pierwsze skrzypce w tej powieści. Nie bez powodu są to bardzo ciekawe postaci, bogato skomponowane i starannie wykreowane. Wiktor i Olga to para odważnych, charyzmatycznych ludzi, o ciętym języku. Nie boją się żadnych barier, a przeciwności losu pokonują lekką ręką. Wykonywane przez nich ruchy, a w szczególności działania Wiktora wprowadzały mnie w prawdziwe osłupienie, a momentami w niedowierzanie. Nie mniej jednak razem tworzą zgrany duet.

Początek "Ekspozycji" był fantastyczny! Niestety z czasem moja euforia zaczęła spadać, albowiem pojawiło się zbyt wiele wątków pobocznych, które tak na prawdę niewiele wnosiły do sedna sprawy, a nawet miałam wrażenie że robimy krok wstecz. Nadmiar informacji/wydarzeń/ludzi/symboli/intryg sprawiła, że zaczęłam się zastanawiać do czego to wszystko prowadzi. Ostatecznie jednak zrozumiałam, że każdy element jest przez autora dobrze przemyślany i spełnia w powieści jakąś rolę. W lekturze zabrakło mi opisów miejsca akcji, np. Giewontu czy Tatr, albo rosyjskich miast czy bezdroży.

Na ogromny plus zasługuje zakończenie. Przyznam szczerze, że już dawno nie otrzymałam od żadnej książki tak wielkiej "bomby". Na moment zamarłam. Na wyróżnienie zasługuje również język, albowiem thriller czytało mi się przyjemnie i dość szybko. Wartka akcja i mnogość wydarzeń nie pozwalają aby odłożyć lekturę na półkę. Z przyjemnością poznam dalsze perypetie głównego bohatera czytając "Przewieszenie" i "Trawers". Zdążyłam również zapoznać się z pierwszymi przesłankami mówiącymi o tym, iż owa trylogia doczeka się ekranizacji. Prawdopodobnie będzie ona w formie serialu. Czekamy.