Recenzja filmu "Ida" (2013)

 

Moja aktywność tutaj ostatnio zmalała, albowiem od pewnego czasu pracuję na dwa etaty i końca tego stanu nie widać. W związku z tym dzisiaj publikuję zaległą recenzję pięknego, polskiego filmu.

Trwają ostatnie przygotowania do Oskarowej Gali w Hollywood. Nie ukrywam, iż w tym roku wyjątkowo jestem zainteresowana tym wydarzeniem, a konkretnie tym kto przygarnie nagrody filmowe. W trakcie tegorocznej uroczystości o Oskara powalczy "Ida" Pawła Pawlikowskiego, której bardzo kibicuję. Film ten zdobył już wiele nagród i został doceniony nie tylko na naszym rodzimym podwórku, ale również przez fanatyków kina na całym świecie.

Akcja toczy się w latach '60 XX wieku i przedstawia historię siostry Anny - nowicjuszki (Agata Trzebuchowska), która przed złożeniem ślubów odwiedza swoją ciotkę Wandę (Agata Kulesza). Razem wyruszają w podróż, która ma na celu poznać prawdę o tragicznych losach bliskich im osób. Kobiety odwiedzają rodzinne strony, odkrywają losy rodziców zakonnicy oraz historię jej ocalenia.

Produkcja w fantastyczny sposób pokazuje historię oraz relacje dwóch kobiet, które znacząco różnią się od siebie. Wanda to silna, inteligentna i niezależna kobieta, była sędzina określana jako "krwawa Wanda". Grana przez Agatę Kuleszę postać jest przepełniona cynizmem i smutkiem, jednocześnie nie stroniąc od alkoholu, papierosów oraz przygodnego seksu. Nie da się ukryć, że aktorka wypadła w tej roli znakomicie. Swoboda ruchów, naturalność i dojrzałość przemawiają w każdej scenie na plus. Ida z kolei to skromna, nieśmiała i nieznająca życia poza klasztornymi murami młoda kobieta. Rolę Agaty Trzebuchowskiej również oceniam bardzo pozytywnie, aczkolwiek polecała ona głównie na... milczeniu.

Film zauroczył mnie przede wszystkim klimatem retro, subtelnością, czarno-białym obrazem, kiedy to polski naród starał się pozbierać po latach wojennych oraz jazzowymi piosenkami w zadymionych lokalach. Tak jak już pisałam wcześniej, w produkcji na próżno szukać wysublimowanych i rozbudowanych dialogów, albowiem pierwsze skrzypce gra tutaj milczenie bohaterów i powolna akcja.

Podobnie jak w filmie "Pokłosie", niniejszy film opowiada o stosunkach polsko - żydowskich. "Ida" robi to w sposób mniej szokujący, a bardziej subtelny i perfekcyjny. Uwaga skupiona jest na ukazaniu historii w sposób jak najbardziej prosty i minimalistyczny. 

Mieliście okazję widzieć ten film? Kibicujemy Pawłowi Pawlikowskiemu? :)